Voor afgelopen Witte Donderdag heeft Manu Wingens deze gedachte geschreven:

liefde voor het Licht – wenden naar het Licht – overgave aan het Licht

1. op weg – liefde voor het Licht

Ik val van het pad
in de duistere goot
ergens gloort licht
ik weet het wel
maar waar ook weer?

Twijfel. Over alles eigenlijk. Mijn weg is bezaaid met twijfel. Ik blijf daar voortdurend over stuikelen en val soms van de weg, of weet of durf geen stap te zetten.

En dan ga ik op zoek
op zoek naar het pad
naar het licht waar
ik liefde voor voel

Ergens moet die helderheid zijn
misschien hier, in dit heilige boek
of daar, in die rivier, achter die boom
of misschien in mijn hart

Als ik maar hard genoeg zoek
hartstochtelijk zoek
zal ik vast vinden, denk ik

2. zoeken – wenden naar het Licht

Maar al dat zoeken lijkt verslavend. Onvrede met hoe het nuis, met hoe het nu gaat. Een onvervuld verlangen dat blijft knagen, soms pijn doet, soms leeg voelt. ‘Er moet iets gebeuren’, roept het verlangen, dit lijden kan zo niet langer.’ Dus: op zoek….

Zoeken om het zoeken
als een hond die achter zijn eigen staart aan vangt
frustrerend, want die krijg je nooit te pakken
onwijs, want wat je zoekt ben je zelf

Wat als ik het zoeken laat
en mij wend naar het Licht
daar, naar dat stipje dat gloort
tussen de wolken die soms uiteengaan

3. thuis – overgave aan het Licht

Het zoeken van de weg
wordt dan het volgen van de weg

Als ik herinner om mij te wenden naar het Licht
voor hulp, voor kracht
en meer nog:
te wetten dat het Licht mij leidt
dan ontspan ik en kan ik eenvoudig zien waar ik ben
word ik vervuld van de Rijkdom van dit moment

Het Licht verlicht mijn weg
Het Licht verlicht mijn Leven